Hij was pas 25 jaar oud en zijn creatieve periode was beperkt tot tien jaar. Maar in deze jaren creëerde Richard Parkes Bonington een indrukwekkend œuvre met meer dan 400 schilderijen en tekeningen. Hij werd in 1802 geboren in Arnold bij Nottingham, Engeland. Hij bracht echter het grootste deel van zijn leven in Frankrijk door. De reden was de economische situatie in Engeland. In Calais bouwde Bonington senior een fabriek voor kant. Richard had het talent geërfd van zijn vader, die tekenleraar en portretschilder was en zijn enige zoon artistiek ondersteunde. Het was een gelukkig toeval dat Richard in Calais les kreeg van François Louis Thomas Francia. De Franse aquarelschilder was beroemd om zijn kustlandschappen. Richard Parkes Bonington was een kind van het vervagende classicisme en de juist opbloeiende romantiek. Precies het juiste genre voor de jonge artieste die romantiek en waterverf in perfectie op papier zet.
Toen hij in 1818 met zijn familie van Calais naar Parijs verhuisde, waar zijn ouders een kantwinkel begonnen, ging er een hele nieuwe wereld voor hem open. Hij maakte kennis met EEugene Delacroix, in het Louvre zoals dat af en toe coloceert. Het kan niet worden uitgesloten, aangezien Bonington Hollandse en Vlaamse landschappen in het Louvre heeft gekopieerd. Twee jaar na zijn aankomst in de Seine-stad begon hij te studeren aan de École des Beaux-Arts bij Antoine-Jean Gros. Gros was bekend om zijn historische schilderijen over de opkomst van Napoleon I. Ongeveer in dezelfde tijd maakte Bonington een van zijn vele reizen, waarvan hij talloze schetsen meebracht. Aanvankelijk ging hij naar de voorsteden van Parijs en het omliggende platteland. Later reisde hij langs de Noord-Franse kust op zoek naar zijn onderdanen. Geïnspireerd door Gros, vereeuwigde hij zijn kustlandschappen in olieverf op doek. Hij werkte in de lithografie en illustreerde een reisboek van Baron Taylor, alsmede zijn eigen architectuur series.
Op een reis naar Londen ontmoette Bonington Delacroix ten huize van de Franse schilder Alexandre-Marie Colin. De drie schetsten en lithografeerden elkaars werken. Terug in Parijs deelden Delacroix en Bonington een atelier, en de laatste, aangemoedigd door zijn kunstenaarsvriend, ging zich toeleggen op historieschilderkunst. Bonington bleef echter trouw aan aquarel, en ontwikkelde een ongebruikelijke techniek door aquarel te mengen met gom en gouache. Op die manier bereikte hij een effect dat sterk leek op olieverfschilderijen. In 1822 exposeerde Richard Parkes Bonington zijn eerste schilderijen op de Salon de Paris. Deze wereldberoemde kunsttentoonstelling werd in 1667 door koning Lodewijk XIV in het leven geroepen. Bonington werd de ster van de Parijse Salon en ontving een gouden medaille. Voor studiedoeleinden reisde hij naar Noord-Italië en Venetië. Omdat hij aan tuberculose leed, stuurden zijn ouders hem in 1827 naar Londen, vergezeld door Delacroix. Het zou zijn laatste reis zijn. Op 23 september 1828 bezweek hij aan zijn ziekte. Delacroix zei over zijn werk dat Bonington's unieke lichtheid zijn werken deed schitteren als diamanten.
Hij was pas 25 jaar oud en zijn creatieve periode was beperkt tot tien jaar. Maar in deze jaren creëerde Richard Parkes Bonington een indrukwekkend œuvre met meer dan 400 schilderijen en tekeningen. Hij werd in 1802 geboren in Arnold bij Nottingham, Engeland. Hij bracht echter het grootste deel van zijn leven in Frankrijk door. De reden was de economische situatie in Engeland. In Calais bouwde Bonington senior een fabriek voor kant. Richard had het talent geërfd van zijn vader, die tekenleraar en portretschilder was en zijn enige zoon artistiek ondersteunde. Het was een gelukkig toeval dat Richard in Calais les kreeg van François Louis Thomas Francia. De Franse aquarelschilder was beroemd om zijn kustlandschappen. Richard Parkes Bonington was een kind van het vervagende classicisme en de juist opbloeiende romantiek. Precies het juiste genre voor de jonge artieste die romantiek en waterverf in perfectie op papier zet.
Toen hij in 1818 met zijn familie van Calais naar Parijs verhuisde, waar zijn ouders een kantwinkel begonnen, ging er een hele nieuwe wereld voor hem open. Hij maakte kennis met EEugene Delacroix, in het Louvre zoals dat af en toe coloceert. Het kan niet worden uitgesloten, aangezien Bonington Hollandse en Vlaamse landschappen in het Louvre heeft gekopieerd. Twee jaar na zijn aankomst in de Seine-stad begon hij te studeren aan de École des Beaux-Arts bij Antoine-Jean Gros. Gros was bekend om zijn historische schilderijen over de opkomst van Napoleon I. Ongeveer in dezelfde tijd maakte Bonington een van zijn vele reizen, waarvan hij talloze schetsen meebracht. Aanvankelijk ging hij naar de voorsteden van Parijs en het omliggende platteland. Later reisde hij langs de Noord-Franse kust op zoek naar zijn onderdanen. Geïnspireerd door Gros, vereeuwigde hij zijn kustlandschappen in olieverf op doek. Hij werkte in de lithografie en illustreerde een reisboek van Baron Taylor, alsmede zijn eigen architectuur series.
Op een reis naar Londen ontmoette Bonington Delacroix ten huize van de Franse schilder Alexandre-Marie Colin. De drie schetsten en lithografeerden elkaars werken. Terug in Parijs deelden Delacroix en Bonington een atelier, en de laatste, aangemoedigd door zijn kunstenaarsvriend, ging zich toeleggen op historieschilderkunst. Bonington bleef echter trouw aan aquarel, en ontwikkelde een ongebruikelijke techniek door aquarel te mengen met gom en gouache. Op die manier bereikte hij een effect dat sterk leek op olieverfschilderijen. In 1822 exposeerde Richard Parkes Bonington zijn eerste schilderijen op de Salon de Paris. Deze wereldberoemde kunsttentoonstelling werd in 1667 door koning Lodewijk XIV in het leven geroepen. Bonington werd de ster van de Parijse Salon en ontving een gouden medaille. Voor studiedoeleinden reisde hij naar Noord-Italië en Venetië. Omdat hij aan tuberculose leed, stuurden zijn ouders hem in 1827 naar Londen, vergezeld door Delacroix. Het zou zijn laatste reis zijn. Op 23 september 1828 bezweek hij aan zijn ziekte. Delacroix zei over zijn werk dat Bonington's unieke lichtheid zijn werken deed schitteren als diamanten.
Pagina 1 / 4