Iedereen die zich verdiept in de kunst en cartografie van de Renaissance komt onvermijdelijk de fascinerende figuur van Juan de la Cosa tegen. Als verzamelaar waardeer ik vooral de zeldzame combinatie van artistieke expressie en wetenschappelijke precisie die zijn werken kenmerkt. Juan de la Cosa was niet alleen een begaafd cartograaf, maar ook een ervaren navigator die deelnam aan de grote ontdekkingsreizen van zijn tijd. Zijn beroemdste creatie, de wereldkaart van 1500, wordt beschouwd als de oudste bewaard gebleven afbeelding van de Nieuwe Wereld en is een mijlpaal in de geschiedenis van de cartografie. Het nauwgezette detail waarmee hij kustlijnen, eilanden en nieuwe continenten vastlegde, getuigt van een scherp observatievermogen en een diepe nieuwsgierigheid naar het onbekende. In zijn kaarten komen artistiek ontwerp en empirische kennis op een unieke manier samen, waardoor ze zeer begeerde verzamelobjecten zijn.

Wat mij het meest fascineert aan Juan de la Cosa is hoe hij de grenzen tussen kunst en wetenschap heeft opgeheven. Zijn kaarten zijn niet alleen navigatie-instrumenten, maar ook visuele verhalen over een tijd waarin de wereld nog vol mysteries was. De ornamentele elementen die hij erin verwerkte, weerspiegelen de geest van de Renaissance: nieuwsgierigheid, ontdekkingsdrang en plezier in het creëren. Als verzamelaar bespeur ik in elk van zijn werken de ontdekkingsgeest van die tijd, het nastreven van kennis en het plezier in het ontdekken van nieuwe horizonten. Juan de la Cosa mat niet alleen de wereld met zijn kaarten, maar vormde ook het beeld van de wereld voor generaties. Voor mij zijn zijn werken een venster op een tijd waarin kunst en wetenschap onlosmakelijk met elkaar waren verbonden.