Edmé Bouchardon, geboren in 1698 in Chaumont-en-Bassigny en overleden in 1762 in Parijs, behoort tot de belangrijkste Franse beeldhouwers van de 18e eeuw en wordt beschouwd als een leidende figuur van het rococotijdperk. Zijn werken worden gekenmerkt door een uitzonderlijke mix van klassieke strengheid en sensuele elegantie, en markeren de overgang van de weelde van de barok naar de subtielere, verfijnde taal van de Rococo vormen. Bouchardon was een meester in het modelleren, wiens sculpturen fascineren door hun precieze lijnen, evenwichtige composities en harmonieuze verhoudingen. Bijzonder opmerkelijk is zijn gevoeligheid voor de weergave van beweging en vitaliteit, bereikt door de subtiele behandeling van licht en schaduw en de delicate weergave van oppervlaktetexturen.
Zijn artistieke carrière was nauw verbonden met de Franse Academie en koninklijke mecenassen. Bouchardon verbleef meerdere jaren in Rome, waar hij zich verdiepte in de studie van de oudheid en de idealen ervan in zijn eigen creaties verwerkte. Tot zijn beroemdste werken behoren de fontein van Neptunus op de Place de la Concorde in Parijs en talrijke portretbustes en allegorische figuren, die allemaal opvallen door hun naturalisme en psychologische diepgang. De compositie van zijn werken is altijd evenwichtig en combineert klassieke vormen met een moderne, bijna pre-romantische gevoeligheid. Zijn vermogen om marmer en brons te bewerken met schijnbaar gemak gaf zijn sculpturen een unieke gratie en expressiviteit.
Bouchardons invloed op de Franse beeldhouwkunst was diepgaand: hij vormde een hele generatie kunstenaars en speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van het Franse classicisme. Zijn werken zijn vandaag de dag te bewonderen in talloze musea en openbare ruimtes en getuigen van een artistieke visie die op unieke wijze traditie en vernieuwing verenigde. De helderheid van zijn lijnen, het subtiele lichtspel en de meesterlijke compositie maken Edmé Bouchardon tot een van de meest fascinerende beeldhouwers van zijn tijd.
Edmé Bouchardon, geboren in 1698 in Chaumont-en-Bassigny en overleden in 1762 in Parijs, behoort tot de belangrijkste Franse beeldhouwers van de 18e eeuw en wordt beschouwd als een leidende figuur van het rococotijdperk. Zijn werken worden gekenmerkt door een uitzonderlijke mix van klassieke strengheid en sensuele elegantie, en markeren de overgang van de weelde van de barok naar de subtielere, verfijnde taal van de Rococo vormen. Bouchardon was een meester in het modelleren, wiens sculpturen fascineren door hun precieze lijnen, evenwichtige composities en harmonieuze verhoudingen. Bijzonder opmerkelijk is zijn gevoeligheid voor de weergave van beweging en vitaliteit, bereikt door de subtiele behandeling van licht en schaduw en de delicate weergave van oppervlaktetexturen.
Zijn artistieke carrière was nauw verbonden met de Franse Academie en koninklijke mecenassen. Bouchardon verbleef meerdere jaren in Rome, waar hij zich verdiepte in de studie van de oudheid en de idealen ervan in zijn eigen creaties verwerkte. Tot zijn beroemdste werken behoren de fontein van Neptunus op de Place de la Concorde in Parijs en talrijke portretbustes en allegorische figuren, die allemaal opvallen door hun naturalisme en psychologische diepgang. De compositie van zijn werken is altijd evenwichtig en combineert klassieke vormen met een moderne, bijna pre-romantische gevoeligheid. Zijn vermogen om marmer en brons te bewerken met schijnbaar gemak gaf zijn sculpturen een unieke gratie en expressiviteit.
Bouchardons invloed op de Franse beeldhouwkunst was diepgaand: hij vormde een hele generatie kunstenaars en speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van het Franse classicisme. Zijn werken zijn vandaag de dag te bewonderen in talloze musea en openbare ruimtes en getuigen van een artistieke visie die op unieke wijze traditie en vernieuwing verenigde. De helderheid van zijn lijnen, het subtiele lichtspel en de meesterlijke compositie maken Edmé Bouchardon tot een van de meest fascinerende beeldhouwers van zijn tijd.
Pagina 1 / 1