Het einde van de 19e eeuw markeerde het begin van een tot dan toe onbekend tijdperk in de kunst. Terwijl kunst tot dan toe vanuit een overwegend esthetisch perspectief werd bekeken, ervoer de kunst een verband met typografie en reclame. Tot dan toe werden schilderijen bij voorkeur op fijn doek gepresenteerd, maar nu concurreerden schilderijen met het medium affiche. De creatie van reclamemedia was in handen van lithografen en tekenaars die weinig talent op artistiek gebied toonden. De toenemende industrialisatie maakte van de reclame een bloeiende tak van de industrie. Kunstenaars namen steeds vaker de artistieke vormgeving van aantrekkelijke affiches over. In Parijs veroorzaakte Henri de Toulouse-Lautrec een sensatie met zijn reclame voor de danstheaters van de stad. In Londen ontstonden kantoren die volledig gespecialiseerd waren in artistieke reclame. Een nieuwe kunstvorm, de zogenaamde reclametechniek, werd in het leven geroepen.
Alick Ritchie is geboren in Schotland onder de naam Alexander Penrose Forbes Ritchie. Hij studeerde aan de Belgian Academy of Arts en koos Londen als zijn thuis. Hier werkte hij op het brede terrein van de reclame. Ritchie was karikaturist, ontwierp posters voor de London Underground en droeg beelden bij aan diverse tijdschriften. Alick Ritchie werd beroemd om zijn portretten. Hij schilderde vaak publieke figuren. Acteurs als Charlie Chaplin en politici als Winston Churchill behoorden tot zijn motieven. Ritchie schilderde portretten die los stonden van de werkelijkheid. De gezichten hebben vaak een maskerachtige uitdrukking. Hoekige oppervlakken worden gefragmenteerd door donkere lijnen en het kleurenpalet wordt gereduceerd tot enkele nuances. In de portretten is een beginnende abstractie te zien. Als er een kunsthistorische indeling zou worden gemaakt op basis van het uiterlijk, zouden de werken worden toegewezen aan het kubisme. Het kubisme had echter geen duidelijke stilistische richting. Tijdgenoten melden dat Alick Ritchie de spot drijft met de ontwikkeling van het kubisme. De portretten kunnen daarom worden geclassificeerd als karikaturen en daarmee als een mooie vorm van satire.
Alick P.F. Ritchie ontwierp in totaal drie series voor sigarettenkaarten. Daaronder bevinden zich enkele van de beroemdste portretten van de kunstenaar, die in dit verband openlijk karikaturen worden genoemd. Destijds gaven de sigarettenfabrikanten zogenaamde sigarettenkaarten uit om de verpakking te stabiliseren. Veel bekende kunstenaars maakten foto's voor de kaarten. Ritchie ontwierp zijn rechtlijnige karikaturen in 1926, waarmee hij grote bekendheid verwierf. In 1934 creëerde hij Animalloys een kaartset met 48 individuele afbeeldingen. De kaarten lieten de kop, de voorpoten, de romp en de achterpoten van elk dier zien. Eén dier zou uit drie kaarten kunnen worden samengesteld. De lettergrepen van de dierennamen werden ook op drie kaarten verdeeld. De gretige roker kon zo fantasiedieren en de bijbehorende namen combineren. Een idee dat de kunstenaar al eerder als illustrator in een boek had gerealiseerd. Later maakte Ritchie een serie met een filmreferentie en keerde zo terug naar de karikaturale kunst.
Het einde van de 19e eeuw markeerde het begin van een tot dan toe onbekend tijdperk in de kunst. Terwijl kunst tot dan toe vanuit een overwegend esthetisch perspectief werd bekeken, ervoer de kunst een verband met typografie en reclame. Tot dan toe werden schilderijen bij voorkeur op fijn doek gepresenteerd, maar nu concurreerden schilderijen met het medium affiche. De creatie van reclamemedia was in handen van lithografen en tekenaars die weinig talent op artistiek gebied toonden. De toenemende industrialisatie maakte van de reclame een bloeiende tak van de industrie. Kunstenaars namen steeds vaker de artistieke vormgeving van aantrekkelijke affiches over. In Parijs veroorzaakte Henri de Toulouse-Lautrec een sensatie met zijn reclame voor de danstheaters van de stad. In Londen ontstonden kantoren die volledig gespecialiseerd waren in artistieke reclame. Een nieuwe kunstvorm, de zogenaamde reclametechniek, werd in het leven geroepen.
Alick Ritchie is geboren in Schotland onder de naam Alexander Penrose Forbes Ritchie. Hij studeerde aan de Belgian Academy of Arts en koos Londen als zijn thuis. Hier werkte hij op het brede terrein van de reclame. Ritchie was karikaturist, ontwierp posters voor de London Underground en droeg beelden bij aan diverse tijdschriften. Alick Ritchie werd beroemd om zijn portretten. Hij schilderde vaak publieke figuren. Acteurs als Charlie Chaplin en politici als Winston Churchill behoorden tot zijn motieven. Ritchie schilderde portretten die los stonden van de werkelijkheid. De gezichten hebben vaak een maskerachtige uitdrukking. Hoekige oppervlakken worden gefragmenteerd door donkere lijnen en het kleurenpalet wordt gereduceerd tot enkele nuances. In de portretten is een beginnende abstractie te zien. Als er een kunsthistorische indeling zou worden gemaakt op basis van het uiterlijk, zouden de werken worden toegewezen aan het kubisme. Het kubisme had echter geen duidelijke stilistische richting. Tijdgenoten melden dat Alick Ritchie de spot drijft met de ontwikkeling van het kubisme. De portretten kunnen daarom worden geclassificeerd als karikaturen en daarmee als een mooie vorm van satire.
Alick P.F. Ritchie ontwierp in totaal drie series voor sigarettenkaarten. Daaronder bevinden zich enkele van de beroemdste portretten van de kunstenaar, die in dit verband openlijk karikaturen worden genoemd. Destijds gaven de sigarettenfabrikanten zogenaamde sigarettenkaarten uit om de verpakking te stabiliseren. Veel bekende kunstenaars maakten foto's voor de kaarten. Ritchie ontwierp zijn rechtlijnige karikaturen in 1926, waarmee hij grote bekendheid verwierf. In 1934 creëerde hij Animalloys een kaartset met 48 individuele afbeeldingen. De kaarten lieten de kop, de voorpoten, de romp en de achterpoten van elk dier zien. Eén dier zou uit drie kaarten kunnen worden samengesteld. De lettergrepen van de dierennamen werden ook op drie kaarten verdeeld. De gretige roker kon zo fantasiedieren en de bijbehorende namen combineren. Een idee dat de kunstenaar al eerder als illustrator in een boek had gerealiseerd. Later maakte Ritchie een serie met een filmreferentie en keerde zo terug naar de karikaturale kunst.
Pagina 1 / 2