Geïnspireerd door de schoonheid van Victoriaanse vrouwen, kon hij niet anders dan ze te schilderen en ze voor het nageslacht te vereeuwigen. Het waren vaak alledaagse situaties waarin William Henry Margetson vrouwen afbeeldde, maar ze door zijn artistieke vaardigheid een unieke esthetiek gaf. Een esthetiek waar hij vandaag de dag nog steeds beroemd om is.
William Henry Margetson was een Britse schilder die zich als kind tot de kunst aangetrokken voelde en zich daarop toelegde. Als jongeman studeerde hij kunst en schilderkunst aan een hogeschool, later aan een academie, om zijn kennis te verdiepen en zijn eigen studie voort te zetten. In 1885 kreeg hij zelfs de Armitage-medaille voor deze studies en zijn schildertalent, waarmee hij zich onderscheidde als een volleerd kunstenaar en kenner. Bovendien was hij een veelgevraagd portretschilder geworden, die vele beroemde dichters, denkers en muzen liet portretteren. Maar hij produceerde ze ook steeds meer in privé. Daarnaast schilderde hij ook religieuze motieven, zoals bijbelse taferelen of belangrijke figuren uit de christelijke religie. Maar dat leek niet genoeg voor hem te zijn. Hij wijdde zich aan een andere studie en een andere esthetiek - die van de vrouw.
Zijn speciale aandacht ging uit naar vrouwen, die zijn favoriete motief werden. Zijn beroemdste werken stellen het vrouwelijk geslacht voor en hij vervaardigde een groot aantal kunstwerken met dit motief. Vooral Victoriaanse vrouwen die brunette of roodharig waren, met een delicaat gezicht en een bleke huid. Vrouwen die moderne kapsels droegen of grote hoeden en vloeiende jurken. Hij gaf er de voorkeur aan hen in algemene situaties af te beelden, zodat er enkele afbeeldingen zijn waarop de vrouw in de salon staat, bloemen plukt in de tuin of uit het raam kijkt. Maar de focus ligt altijd op de vrouw, die gedetailleerd is afgebeeld en de blik van de kijker direct naar haar toe trekt. Margetson vereeuwigde al zijn kunstwerken met olieverf en aquarel op doek, in een typisch Victoriaanse stijl die aan de academie werd onderwezen. Later werd hij geïnspireerd door het tijdperk van het Post-Impressionisme, waardoor zijn penseelstreken lichter en rommeliger werden. Maar zijn schilderijen verloren niets aan detail of kleurrijkheid, waardoor zijn beroemde esthetiek bleef bestaan. Met het huwelijk van zijn vrouw, die boekillustrator was, leerde hij van een ander vak te houden. Samen met zijn vrouw maakte hij een aantal boekillustraties, maar die hebben hem nooit zo geboeid als zijn liefde voor het illustreren van vrouwen. Hij schilderde ook zijn eigen vrouw en gebruikte haar als muze voor menig werk.
Geïnspireerd door de schoonheid van Victoriaanse vrouwen, kon hij niet anders dan ze te schilderen en ze voor het nageslacht te vereeuwigen. Het waren vaak alledaagse situaties waarin William Henry Margetson vrouwen afbeeldde, maar ze door zijn artistieke vaardigheid een unieke esthetiek gaf. Een esthetiek waar hij vandaag de dag nog steeds beroemd om is.
William Henry Margetson was een Britse schilder die zich als kind tot de kunst aangetrokken voelde en zich daarop toelegde. Als jongeman studeerde hij kunst en schilderkunst aan een hogeschool, later aan een academie, om zijn kennis te verdiepen en zijn eigen studie voort te zetten. In 1885 kreeg hij zelfs de Armitage-medaille voor deze studies en zijn schildertalent, waarmee hij zich onderscheidde als een volleerd kunstenaar en kenner. Bovendien was hij een veelgevraagd portretschilder geworden, die vele beroemde dichters, denkers en muzen liet portretteren. Maar hij produceerde ze ook steeds meer in privé. Daarnaast schilderde hij ook religieuze motieven, zoals bijbelse taferelen of belangrijke figuren uit de christelijke religie. Maar dat leek niet genoeg voor hem te zijn. Hij wijdde zich aan een andere studie en een andere esthetiek - die van de vrouw.
Zijn speciale aandacht ging uit naar vrouwen, die zijn favoriete motief werden. Zijn beroemdste werken stellen het vrouwelijk geslacht voor en hij vervaardigde een groot aantal kunstwerken met dit motief. Vooral Victoriaanse vrouwen die brunette of roodharig waren, met een delicaat gezicht en een bleke huid. Vrouwen die moderne kapsels droegen of grote hoeden en vloeiende jurken. Hij gaf er de voorkeur aan hen in algemene situaties af te beelden, zodat er enkele afbeeldingen zijn waarop de vrouw in de salon staat, bloemen plukt in de tuin of uit het raam kijkt. Maar de focus ligt altijd op de vrouw, die gedetailleerd is afgebeeld en de blik van de kijker direct naar haar toe trekt. Margetson vereeuwigde al zijn kunstwerken met olieverf en aquarel op doek, in een typisch Victoriaanse stijl die aan de academie werd onderwezen. Later werd hij geïnspireerd door het tijdperk van het Post-Impressionisme, waardoor zijn penseelstreken lichter en rommeliger werden. Maar zijn schilderijen verloren niets aan detail of kleurrijkheid, waardoor zijn beroemde esthetiek bleef bestaan. Met het huwelijk van zijn vrouw, die boekillustrator was, leerde hij van een ander vak te houden. Samen met zijn vrouw maakte hij een aantal boekillustraties, maar die hebben hem nooit zo geboeid als zijn liefde voor het illustreren van vrouwen. Hij schilderde ook zijn eigen vrouw en gebruikte haar als muze voor menig werk.
Pagina 1 / 2