Eind jaren negentig en begin jaren 2000 waren er veel kunstenaars die bewust verschillende richtingen probeerden uit te gaan. Deze doelgroep wilde nooit in een hokje gestopt worden. Stevie Taylor behoort ook tot deze doelgroep. Ze maakt schilderijen die de potentie hebben om echte publiekstrekkers te zijn. De vrije geest gebruikt verschillende schildertechnieken en materialen om haar werken te creëren. Naast pastel, houtskool, inkt en aquarel, spelen ook inkt en potloden een belangrijke rol. De werken van Stevie Taylor zijn een echte aanwinst op de kunstmarkt. Haar picturale motieven weerspiegelen een spanningsveld tussen het vertrouwde en het onverklaarbare. Hoewel de geschilderde picturale objecten de kijker de indruk geven van een vertrouwde omgeving, worden sommige indrukken opzettelijk verschoven met onverwachte contexten.rnbr/br/rnStevie Taylor heeft het niet zo op richtlijnen en regels, want de schilder voelt zich alleen maar onnodig beperkt in haar creatieve drang. In plaats daarvan neemt ze haar toevlucht tot het experimenteren met nieuwe kleur- en vormarrangementen. Haar delicaat geschetste beelddetails, die een hand en een hart voorstellen, zijn zeer herkenbaar. Stevie Taylor heeft voor deze ontwerpen gekozen voor een subtiele kleurkeuze. De minimalistische voorstelling geeft de diagrammen een heel speciaal tintje. De schilder heeft hetzelfde schema opnieuw gebruikt voor een ander zeer symbolisch werk. Namelijk in de afbeeldingen met rode linten, die op de een of andere manier doen denken aan 'The Red Ribbon', het wereldberoemde symbool van solidariteit met mensen die besmet zijn met hiv en aids. Stevie Taylor koos bewust voor deze imitatie om liefde en hoop te symboliseren.rnbr/br/rnDe schilderes toont ook groot talent in de categorie portretten. Met houtskool en pastel heeft ze bijvoorbeeld Sigmund Freud op indrukwekkende wijze op papier vastgelegd. Het ontwerp 'The Dancer' uit 1997 dwaalt duidelijk af naar de moderne kunstschilderkunst. Bijna abstracte kenmerken kunnen uit het diagram worden afgelezen. Het portret 'Denial' toont een knappe man die met zijn hoofd tegen zijn hand leunt en nadenkt. Als tegenhanger komt een gezicht in beeld dat geplaagd lijkt door conflicten. Gaat de presentatie misschien over een gespleten persoonlijkheid Heeft Stevie Taylor echt een boodschap verborgen in het schilderij In ieder geval laat dit kunstwerk veel ruimte voor interpretatie als je ernaar kijkt. Dat was precies zijn bedoeling. Deze intentie komt ook expliciet naar voren in verschillende andere schilderijen, zoals 'Angels', 'Splitting', 'Man Changes in the Presence of Ghosts' of 'Who Can You Trust'. Elk afzonderlijk werk heeft de kracht om emoties op te roepen en interesse te wekken. Taylors beeldtaal pakt de kijker op en brengt onvermijdelijk een mentale bioscoop op gang. De schilderes is erin geslaagd om het publiek de kans te geven zich te identificeren met haar kleurrijke creaties. De werken zijn zeker gedenkwaardig.
Eind jaren negentig en begin jaren 2000 waren er veel kunstenaars die bewust verschillende richtingen probeerden uit te gaan. Deze doelgroep wilde nooit in een hokje gestopt worden. Stevie Taylor behoort ook tot deze doelgroep. Ze maakt schilderijen die de potentie hebben om echte publiekstrekkers te zijn. De vrije geest gebruikt verschillende schildertechnieken en materialen om haar werken te creëren. Naast pastel, houtskool, inkt en aquarel, spelen ook inkt en potloden een belangrijke rol. De werken van Stevie Taylor zijn een echte aanwinst op de kunstmarkt. Haar picturale motieven weerspiegelen een spanningsveld tussen het vertrouwde en het onverklaarbare. Hoewel de geschilderde picturale objecten de kijker de indruk geven van een vertrouwde omgeving, worden sommige indrukken opzettelijk verschoven met onverwachte contexten.rnbr/br/rnStevie Taylor heeft het niet zo op richtlijnen en regels, want de schilder voelt zich alleen maar onnodig beperkt in haar creatieve drang. In plaats daarvan neemt ze haar toevlucht tot het experimenteren met nieuwe kleur- en vormarrangementen. Haar delicaat geschetste beelddetails, die een hand en een hart voorstellen, zijn zeer herkenbaar. Stevie Taylor heeft voor deze ontwerpen gekozen voor een subtiele kleurkeuze. De minimalistische voorstelling geeft de diagrammen een heel speciaal tintje. De schilder heeft hetzelfde schema opnieuw gebruikt voor een ander zeer symbolisch werk. Namelijk in de afbeeldingen met rode linten, die op de een of andere manier doen denken aan 'The Red Ribbon', het wereldberoemde symbool van solidariteit met mensen die besmet zijn met hiv en aids. Stevie Taylor koos bewust voor deze imitatie om liefde en hoop te symboliseren.rnbr/br/rnDe schilderes toont ook groot talent in de categorie portretten. Met houtskool en pastel heeft ze bijvoorbeeld Sigmund Freud op indrukwekkende wijze op papier vastgelegd. Het ontwerp 'The Dancer' uit 1997 dwaalt duidelijk af naar de moderne kunstschilderkunst. Bijna abstracte kenmerken kunnen uit het diagram worden afgelezen. Het portret 'Denial' toont een knappe man die met zijn hoofd tegen zijn hand leunt en nadenkt. Als tegenhanger komt een gezicht in beeld dat geplaagd lijkt door conflicten. Gaat de presentatie misschien over een gespleten persoonlijkheid Heeft Stevie Taylor echt een boodschap verborgen in het schilderij In ieder geval laat dit kunstwerk veel ruimte voor interpretatie als je ernaar kijkt. Dat was precies zijn bedoeling. Deze intentie komt ook expliciet naar voren in verschillende andere schilderijen, zoals 'Angels', 'Splitting', 'Man Changes in the Presence of Ghosts' of 'Who Can You Trust'. Elk afzonderlijk werk heeft de kracht om emoties op te roepen en interesse te wekken. Taylors beeldtaal pakt de kijker op en brengt onvermijdelijk een mentale bioscoop op gang. De schilderes is erin geslaagd om het publiek de kans te geven zich te identificeren met haar kleurrijke creaties. De werken zijn zeker gedenkwaardig.
Pagina 1 / 1