Pieter van der Heyden was een belangrijke Vlaamse graveur uit de 16e eeuw wiens werk een cruciale rol speelde in de verspreiding van de visuele taal van de Renaissance in heel Noord-Europa. Van der Heyden was nauw verbonden met het atelier van Jheronimus Cock in Antwerpen, een van de belangrijkste uitgevers en drukkers van die tijd. Hij specialiseerde zich in het vertalen van de ontwerpen van beroemde schilders als Pieter Bruegel de Oude, Jheronimus Bosch en Frans Floris in gedetailleerde prenten. Zijn gravures waren niet slechts reproducties, maar dienden om motieven te populariseren die in de schilderkunst vaak alleen toegankelijk waren voor een select publiek. De precisie van zijn lijnwerk en zijn vermogen om complexe composities te vertalen naar het medium van de prentkunst onderscheiden zijn oeuvre.

De gravures van Van der Heyden worden gekenmerkt door technische virtuositeit en narratieve dichtheid. Zijn scènes worden vaak bevolkt door talloze figuren, waarbij elke beweging en elk gebaar nauwgezet wordt weergegeven. Bijzonder opmerkelijk is zijn gebruik van licht en schaduw om diepte en sfeer te creëren. Zijn werken zijn niet alleen technische meesterwerken, maar ook belangrijke documenten van de visuele cultuur van de Renaissance. Ze weerspiegelen de thematische diversiteit van het tijdperk - van religieuze onderwerpen en allegorieën tot genrescènes. Van der Heyden droeg ertoe bij dat de werken van kunstenaars als Bruegel en Bosch ook buiten Vlaanderen bekend werden. Vandaag de dag worden zijn gravures bewaard in belangrijke internationale collecties en worden ze beschouwd als sleutelwerken van de 16e-eeuwse prentkunst.