Patrick Nasmyth was een geboren Schot, en de oudste zoon van de Nasmyth familie van schilders. Zijn vader, Alexander Nasmyth, had ten tijde van Patrick's geboorte al naam gemaakt als landschaps- en portretschilder en wordt nu beschouwd als de "vader van de landschapsschilderkunst in Schotland". Patrick kreeg - net als al zijn tien andere broers en zussen - al op jonge leeftijd kunstlessen. Dit leidde niet alleen tot een succesvolle carrière als kunstenaar bij hem, maar ook bij zijn zes zussen. Maar ook zonder de lessen was het enthousiasme voor de kunst al van jongs af aan duidelijk: zodra hij een potlood vast kon houden, zou hij zijn begonnen met tekenen. Hij was een arme student en sloeg de lessen liever over om bloemen en bomen te tekenen. Voor hem was tekenen en schilderen een belangrijkere uitdrukkingsvorm dan schrijven.
Patrick Nasmyth heeft zijn hele leven met gezondheidsproblemen moeten vechten. Door een ziekte op 17-jarige leeftijd werd hij doof, bij een ongeluk ter voorbereiding op een kunstuitstapje in zijn jeugd verloor hij zijn rechterarm. Dit leidde tot een zeer introspectief karakter, dat hij voor de rest van zijn leven bewaarde. Deze tegenslagen weerhielden Patrick er echter niet van zich artistiek te uiten: hij ging gewoon door met schilderen met zijn linkerhand. De vroege linkshandige schilderijen behoorden tot de meest gewilde van zijn schilderijen ten tijde van zijn overlijden.
Als jongvolwassene verhuisde Patrick Nasmyth naar Londen, waar hij in de Londense galeries schilderijen van de Nederlandse meesters Meindert Hobbema en Jacob van Ruisdael zag. Deze beïnvloedden zijn kunst zo sterk dat hij de bijnaam "Schotse Hobbema" kreeg. Het thema van zijn kunst was altijd het landschap waarin hij opgroeide - ook nadat hij naar Londen was verhuisd. Volgens zijn jongere broer James vond Patrick het meeste plezier in het schilderen van de hemel. Dit is ook te zien aan zijn schilderijen, die vaak het Schotse landschap donker en somber weergeven, maar de lucht is meestal helder en vriendelijk. Veel van zijn werken zijn ongedateerd, zodat de volgorde van de schilderijen altijd wordt besproken.
Patrick stierf op relatief jonge leeftijd van 45 jaar, na lange tijd op de natte oever van de Theems te hebben gestaan voor een tekening en kreeg waarschijnlijk een longontsteking.
Patrick Nasmyth was een geboren Schot, en de oudste zoon van de Nasmyth familie van schilders. Zijn vader, Alexander Nasmyth, had ten tijde van Patrick's geboorte al naam gemaakt als landschaps- en portretschilder en wordt nu beschouwd als de "vader van de landschapsschilderkunst in Schotland". Patrick kreeg - net als al zijn tien andere broers en zussen - al op jonge leeftijd kunstlessen. Dit leidde niet alleen tot een succesvolle carrière als kunstenaar bij hem, maar ook bij zijn zes zussen. Maar ook zonder de lessen was het enthousiasme voor de kunst al van jongs af aan duidelijk: zodra hij een potlood vast kon houden, zou hij zijn begonnen met tekenen. Hij was een arme student en sloeg de lessen liever over om bloemen en bomen te tekenen. Voor hem was tekenen en schilderen een belangrijkere uitdrukkingsvorm dan schrijven.
Patrick Nasmyth heeft zijn hele leven met gezondheidsproblemen moeten vechten. Door een ziekte op 17-jarige leeftijd werd hij doof, bij een ongeluk ter voorbereiding op een kunstuitstapje in zijn jeugd verloor hij zijn rechterarm. Dit leidde tot een zeer introspectief karakter, dat hij voor de rest van zijn leven bewaarde. Deze tegenslagen weerhielden Patrick er echter niet van zich artistiek te uiten: hij ging gewoon door met schilderen met zijn linkerhand. De vroege linkshandige schilderijen behoorden tot de meest gewilde van zijn schilderijen ten tijde van zijn overlijden.
Als jongvolwassene verhuisde Patrick Nasmyth naar Londen, waar hij in de Londense galeries schilderijen van de Nederlandse meesters Meindert Hobbema en Jacob van Ruisdael zag. Deze beïnvloedden zijn kunst zo sterk dat hij de bijnaam "Schotse Hobbema" kreeg. Het thema van zijn kunst was altijd het landschap waarin hij opgroeide - ook nadat hij naar Londen was verhuisd. Volgens zijn jongere broer James vond Patrick het meeste plezier in het schilderen van de hemel. Dit is ook te zien aan zijn schilderijen, die vaak het Schotse landschap donker en somber weergeven, maar de lucht is meestal helder en vriendelijk. Veel van zijn werken zijn ongedateerd, zodat de volgorde van de schilderijen altijd wordt besproken.
Patrick stierf op relatief jonge leeftijd van 45 jaar, na lange tijd op de natte oever van de Theems te hebben gestaan voor een tekening en kreeg waarschijnlijk een longontsteking.
Pagina 1 / 1