Al in de Middeleeuwen was de verstedelijking in Italië vergevorderd. Dogen bepaalde het leven in de stad en was vaak een mecenas van de kunst. Het was niet verwonderlijk dat er een wedstrijd en een wedloop om het prestige van de artistieke ontwikkeling tussen de steden uitbrak. Terwijl Florence onder de invloed van Leonardo da Vinci was, ontwikkelde Venetië een eigen kunststroming. Terwijl de schilderkunst altijd al gekenmerkt werd door een bijzondere liefde voor licht en kleur, brachten Vlaamse schilders nieuwe impulsen naar de waterstad.
Giorgione van Castelfranco was onder de indruk van de kunst van Leonardo. Vooral het schilderij met olieverf, dat bij Leonardo een bijzondere lichtheid had, bleek voor Giorgione gedurende de gehele creatieve periode de moeite waard om te kopiëren. Tegelijkertijd was hij Venetiaan en werd de kunst in Venetië gedomineerd door de schilder Bellini, de stichter van de Venetiaanse school. Castelfranco slaagde erin een symbiose te creëren tussen de verschillende stromingen en verwierf bekendheid met expressieve portretten en sfeervolle landschapsschilderijen. Tijdgenoten van de kunstenaar zeiden dat Giorgione alleen werd geboren om de geest in de figuren van de schilderijen te blazen. Giorgione wordt beschreven als een kunstenaar met een onstuitbare levenslust, die nooit wars is van flirten en een welkome gast is bij festiviteiten. Dankzij uitstekende manieren en charisma kon de kunstenaar de statige huizen van de stad binnenkomen. Een eigen esprit werd overgebracht naar het werk van Giorgione. De schilder was niet tevreden met middelmatige motieven. Hij zocht de schoonheid van de natuur op en legde de perfecte momenten vast. Hij ontwikkelde Leonardo's benadering van de schaduwen verder en creëerde zachte overgangen. In het schilderij Judith met het hoofd van Holofernes is naast het landschap vooral de draperie van het gewaad indrukwekkend. Ondanks het religieuze thema tonen de details een grote levendigheid en liefde voor de voorstelling.
Er was een grote discrepantie tussen Italiaanse kunstenaars. Aan de ene kant waren er de beeldhouwers en aan de andere kant de schilders. De beeldhouwers claimden dimensionaliteit voor zichzelf. Ze beweerden dat alleen een beeld van alle kanten bekeken kon worden. Giorgione heeft daartegen gepleit. Hij beweerde alle perspectieven in een schilderij te kunnen vastleggen zonder de positie van de toeschouwer te veranderen. Om dit te bewijzen, schilderde hij een naakte man wiens gezicht werd weerspiegeld in een rivier. Zijn linkerprofiel was te zien in een gouden borstplaat en zijn rechterzijde was te zien in een spiegel. De geposeerde scène toont de humor van de schilder. Hij liet zien dat een blik in de natuur kan worden afgebeeld in een schilderij met evenveel perspectieven als in de beeldhouwkunst. Giorgio van Castelfranco heeft talrijke sporen in en rond Venetië achtergelaten. Hij schilderde fresco's op huismuren, maakte portretten en legde de natuur vast. Zijn schilderijen waren veelgevraagd tot ver buiten de stadsgrenzen van Venetië. Helaas maakte de pest een einde aan het veelbelovende en unieke werk. Giorgio's laatste schilderij is afgewerkt door Tizian.
Al in de Middeleeuwen was de verstedelijking in Italië vergevorderd. Dogen bepaalde het leven in de stad en was vaak een mecenas van de kunst. Het was niet verwonderlijk dat er een wedstrijd en een wedloop om het prestige van de artistieke ontwikkeling tussen de steden uitbrak. Terwijl Florence onder de invloed van Leonardo da Vinci was, ontwikkelde Venetië een eigen kunststroming. Terwijl de schilderkunst altijd al gekenmerkt werd door een bijzondere liefde voor licht en kleur, brachten Vlaamse schilders nieuwe impulsen naar de waterstad.
Giorgione van Castelfranco was onder de indruk van de kunst van Leonardo. Vooral het schilderij met olieverf, dat bij Leonardo een bijzondere lichtheid had, bleek voor Giorgione gedurende de gehele creatieve periode de moeite waard om te kopiëren. Tegelijkertijd was hij Venetiaan en werd de kunst in Venetië gedomineerd door de schilder Bellini, de stichter van de Venetiaanse school. Castelfranco slaagde erin een symbiose te creëren tussen de verschillende stromingen en verwierf bekendheid met expressieve portretten en sfeervolle landschapsschilderijen. Tijdgenoten van de kunstenaar zeiden dat Giorgione alleen werd geboren om de geest in de figuren van de schilderijen te blazen. Giorgione wordt beschreven als een kunstenaar met een onstuitbare levenslust, die nooit wars is van flirten en een welkome gast is bij festiviteiten. Dankzij uitstekende manieren en charisma kon de kunstenaar de statige huizen van de stad binnenkomen. Een eigen esprit werd overgebracht naar het werk van Giorgione. De schilder was niet tevreden met middelmatige motieven. Hij zocht de schoonheid van de natuur op en legde de perfecte momenten vast. Hij ontwikkelde Leonardo's benadering van de schaduwen verder en creëerde zachte overgangen. In het schilderij Judith met het hoofd van Holofernes is naast het landschap vooral de draperie van het gewaad indrukwekkend. Ondanks het religieuze thema tonen de details een grote levendigheid en liefde voor de voorstelling.
Er was een grote discrepantie tussen Italiaanse kunstenaars. Aan de ene kant waren er de beeldhouwers en aan de andere kant de schilders. De beeldhouwers claimden dimensionaliteit voor zichzelf. Ze beweerden dat alleen een beeld van alle kanten bekeken kon worden. Giorgione heeft daartegen gepleit. Hij beweerde alle perspectieven in een schilderij te kunnen vastleggen zonder de positie van de toeschouwer te veranderen. Om dit te bewijzen, schilderde hij een naakte man wiens gezicht werd weerspiegeld in een rivier. Zijn linkerprofiel was te zien in een gouden borstplaat en zijn rechterzijde was te zien in een spiegel. De geposeerde scène toont de humor van de schilder. Hij liet zien dat een blik in de natuur kan worden afgebeeld in een schilderij met evenveel perspectieven als in de beeldhouwkunst. Giorgio van Castelfranco heeft talrijke sporen in en rond Venetië achtergelaten. Hij schilderde fresco's op huismuren, maakte portretten en legde de natuur vast. Zijn schilderijen waren veelgevraagd tot ver buiten de stadsgrenzen van Venetië. Helaas maakte de pest een einde aan het veelbelovende en unieke werk. Giorgio's laatste schilderij is afgewerkt door Tizian.
Pagina 1 / 1