Ferdinand Georg Waldmüller was een van de meest opmerkelijke portretschilders van Oostenrijk. Ferdinand verliet het huis van zijn ouders op 14-jarige leeftijd. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, gebruikte hij zijn talent - hij schilderde portretten. Gedurende vele jaren genereerde hij een veilig inkomen. Bovendien verspreidde het woord van zijn buitengewone talent zich steeds verder. De kunstenaar zelf wilde ook zijn passie verder ontwikkelen. Daarom besloot hij te gaan schilderen aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Al tijdens zijn studie heeft hij een ander beroep uitgeoefend. Hij werkte als kunstleraar. Verloofd met rijke families, leerde hij de kinderen van het huis. Dus ook die van de graaffamilie Gyulay.
In 1815 voltooide hij met succes zijn studie in Wenen. In die tijd brak in de stad het Biedermeier-tijdperk uit. De periode van 1815 tot 1848 wordt beschouwd als de Biedermeier periode in de kunst, en het was in deze periode dat zich een eigen cultuur ontwikkelde in de bourgeoisie. Mensen hielden zich steeds meer bezig met interieurontwerp, mode en literatuur. Ze speelden house muziek. Het Biedermeier-tijdperk draagt het label "ontsnappen naar de idylle". De schilder Ferdinand Georg Waldmüller profiteerde van deze ontwikkeling, want hij herkende al snel het verlangen naar mooie dingen. Zo was hij naast de portretschilderkunst ook actief in de genre- en landschapsschilderkunst. Nogmaals, het talent van de artiest werd bekend. Zijn bedrijf bloeide op. Zijn artistieke expressie ontwikkelde zich gestaag. In deze periode creëerde hij zijn belangrijkste werken zoals "De Familie van de Notaris Dr. Josef Eltz". Zelfs Ludwig van Beethoven, een van de beroemdste componisten uit die jaren, liet zich door Waldmüller portretteren. Wat een eer!
Ook vandaag de dag hebben de portretten van Ferdinand Waldmüller een bijzondere aantrekkingskracht op ons mensen. Zijn werken bezitten een opmerkelijke diepgang. Daarnaast is het onmiskenbare handelsmerk van Waldmüller te herkennen: de natuurlijke weergave van daglicht en zon. Waldmüller beheerst dit als geen ander kunstenaar van zijn jaar. Waarschijnlijk ontwikkelde hij zijn handelsmerk op zijn reizen, die hem naar Italië en Parijs brachten. Vooral in het zuiden legde hij herhaaldelijk oude ruïnes vast in zijn kunstwerken. Hij perfectioneerde zijn weergave van licht en schaduw, waardoor de genreschilderkunst een nieuwe dimensie kreeg die niemand ooit eerder had gecreëerd. De kunstenaar werd 72 jaar oud.
Ferdinand Georg Waldmüller was een van de meest opmerkelijke portretschilders van Oostenrijk. Ferdinand verliet het huis van zijn ouders op 14-jarige leeftijd. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, gebruikte hij zijn talent - hij schilderde portretten. Gedurende vele jaren genereerde hij een veilig inkomen. Bovendien verspreidde het woord van zijn buitengewone talent zich steeds verder. De kunstenaar zelf wilde ook zijn passie verder ontwikkelen. Daarom besloot hij te gaan schilderen aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Al tijdens zijn studie heeft hij een ander beroep uitgeoefend. Hij werkte als kunstleraar. Verloofd met rijke families, leerde hij de kinderen van het huis. Dus ook die van de graaffamilie Gyulay.
In 1815 voltooide hij met succes zijn studie in Wenen. In die tijd brak in de stad het Biedermeier-tijdperk uit. De periode van 1815 tot 1848 wordt beschouwd als de Biedermeier periode in de kunst, en het was in deze periode dat zich een eigen cultuur ontwikkelde in de bourgeoisie. Mensen hielden zich steeds meer bezig met interieurontwerp, mode en literatuur. Ze speelden house muziek. Het Biedermeier-tijdperk draagt het label "ontsnappen naar de idylle". De schilder Ferdinand Georg Waldmüller profiteerde van deze ontwikkeling, want hij herkende al snel het verlangen naar mooie dingen. Zo was hij naast de portretschilderkunst ook actief in de genre- en landschapsschilderkunst. Nogmaals, het talent van de artiest werd bekend. Zijn bedrijf bloeide op. Zijn artistieke expressie ontwikkelde zich gestaag. In deze periode creëerde hij zijn belangrijkste werken zoals "De Familie van de Notaris Dr. Josef Eltz". Zelfs Ludwig van Beethoven, een van de beroemdste componisten uit die jaren, liet zich door Waldmüller portretteren. Wat een eer!
Ook vandaag de dag hebben de portretten van Ferdinand Waldmüller een bijzondere aantrekkingskracht op ons mensen. Zijn werken bezitten een opmerkelijke diepgang. Daarnaast is het onmiskenbare handelsmerk van Waldmüller te herkennen: de natuurlijke weergave van daglicht en zon. Waldmüller beheerst dit als geen ander kunstenaar van zijn jaar. Waarschijnlijk ontwikkelde hij zijn handelsmerk op zijn reizen, die hem naar Italië en Parijs brachten. Vooral in het zuiden legde hij herhaaldelijk oude ruïnes vast in zijn kunstwerken. Hij perfectioneerde zijn weergave van licht en schaduw, waardoor de genreschilderkunst een nieuwe dimensie kreeg die niemand ooit eerder had gecreëerd. De kunstenaar werd 72 jaar oud.
Pagina 1 / 4