Carlo Portelli was een Italiaanse schilder uit de maniëristische periode, wiens werk zich onderscheidt door opmerkelijke inventiviteit en een uitgesproken voorliefde voor complexe composities. In een tijd waarin de Florentijnse kunstscène werd gevormd door de nalatenschap van Michelangelo en Pontormo, ontwikkelde Portelli zijn eigen visuele taal, gekenmerkt door gedurfde perspectieven, dynamische rangschikkingen van figuren en intense kleuren. Zijn schilderijen, vaak met religieuze thema's, worden gekenmerkt door theatrale dramatiek die de kijker onmiddellijk in de scène trekt. Bijzonder opvallend is Portelli's vermogen om klassieke motieven een bijna surrealistische overdrijving te geven, waardoor zijn beelden een eigenaardige spanning uitstralen.

Portelli's carrière was nauw verbonden met Florence, waar hij veel opdrachten kreeg voor kerken en particuliere opdrachtgevers. Zijn werken, zoals de beroemde "Doop van Christus" in de kerk van Santissima Annunziata, tonen een meesterlijke beheersing van olieverf en een voorkeur voor ongebruikelijke kleurencombinaties. De figuren in zijn schilderijen lijken vaak langgerekt en bevroren in beweging, wat de stijl van het maniërisme weerspiegelt en een afwijking betekent van het harmonieuze evenwicht van de Hoog-Renaissance. Portelli was bedreven in het verleggen van de grenzen van de traditionele compositie en het verkennen van nieuwe expressieve mogelijkheden. Zijn bijdrage aan de ontwikkeling van het Florentijnse maniërisme is onmiskenbaar, ook al bleef zijn werk lange tijd in de schaduw van bekendere tijdgenoten. Vandaag de dag wordt Portelli erkend als een onafhankelijke artistieke persoonlijkheid wiens werken een belangrijke bijdrage leveren aan de diversiteit en experimentele geest van de zestiende-eeuwse Italiaanse kunst.